Her dilde yazılabilen halk edebiyatı nazım türüdür. Genellikle birden çok kıtalı maniler yazılır. Dizeler birbirlerine uyum içerisinde olur. dizeleri 4-5-8-10-14 heceli kalıplar halinde maniler yazılır. Birinci, ikinci ve dördüncü dizeler kafiyeli yazılır. Yani kafiyeli yazılan maniler genelde birbirleri içinde uyumlu haldedir. Üçüncü dize serbest bırakılarak istediği gibi yazabilir. Maniler birbirlerine yakındır. Düz, tam mani, kesik mani, cinaslı mani, yedekli mani, ortak maniler kullanılır.
Ramazan aylarında gelenek ve göreneklerimize göre davulcular davulunu çalarken manilerle uyandırır insanları. Her yıl maniler duyar, evlerde şenlik olsun diye herkes maniler kullanırdı.
İşkembeyi yedim içi fışkılı
Biz bilmedük şambabayı keşkülü
Misafiri aluçalı eşkili
Çok makbule geçtiğini bilirem
—
Ramazan’da çok taamdan haz etmem,
hemen kırk elli sahan olsun
Nefsimi ziyade zevkle doylamam
Dilerse bunda şah-ı cihan olsun
—
Hesab olmaz şu dünyanın taamı,
Bilmem kaç gün atmış olsam rakkamı
Bu kör nefis bırakır mı yakamı
Geçer her gün hem tıkarak, dökerek