Tımar sistemi Türk tarihi boyunca değişik şekillerde uygulanan sistemdir. Selçuklular döneminden beri uygulanarak tımar sistemi adı ile yapılmıştır.
I. Murat döneminde devlet sınırlarının genişletilmesi amaçlı olarak kullanılmaya başlandı. Tımar sistemi ile askerler yetiştirilerek devletin gücü sağlanması planlanmıştır. Devlet arazileri belirli bir karşılık doğrultusunda halka dağıtılırdı. Savaş ve ihtiyaç dönemlerinde asker yetiştirilmesi adına yaygın olarak kullanılarak gücüne güç katmıştır. Toprak işleyenler kazandıklarına göre askerlerin ihtiyaçlarını karşılardı.
Toprakların ekip biçilmesinde tımarlı sipahi askerler zorunlu olurdu. Üretkenlik arttırıldığı gibi hazır askerlerde elde bulunurdu.
Has: Topraklar padişah ve hanedan üyelerine verilen topraklardır. Yüz bin akçeden fazla geliri olan kişiler görevli olduğu sürece topraklar kendilerine sahip olurdu.
Zeamet: Eyalet merkezinde üst düzey yöneticilere verilen, gelirleri yirmi bin ile yüz bin akçe arasında olan topraklardır.
İltizam: Fatih döneminde uygulanan tımar sisteminde dışarıda kalan topraklarda uygulanmıştır.
Tımar: Senelik yirmi bin akçeye kadar olan topraklara denirdi. Devlette hizmet veren kısım asker ve memurlara verilen topraklardır. Kılç hakkı olanı toplar ve asker beslenirdi.